W nowej sytuacji politycznej, z jaką mamy do czynienia od jesieni ubiegłego roku, rolnicy i branża producentów biopaliw zadaje sobie pytanie, jakie będzie zapatrywanie nowego rządu na kwestię wykorzystania rzepaku do produkcji biodiesla. Częściowo na to pytanie odpowiedział Jarosław Wiśniewski z Wydziału Energii Odnawialnych w Departamencie Gospodarki Ziemią w MRiRW.
- Produkcja paliw ze źródeł ropopochodnych jest niewątpliwie tańsza od wytwarzania biopaliw. Jednak Biopaliwa to stymulowanie krajowej gospodarki, miejsca pracy, i rozwój rolnictwa. Dlatego te niewymierne korzyści przemawiają za wspieranie tej branży - powiedział przedstawiciel ministerstwa. W tym kierunku idą prace rządu nad nowymi rozporządzeniami, wprowadzającymi w życie przepisy nowej dyrektywy 2015/1513. Chodzi także m.in. o ochronę rynku biopaliw przed nadmiernym wykorzystaniem surowców tzw. II generacji, czyli surowców odpadowych w tym zużytego oleju, zwłaszcza oleju pochodzenia palmowego.
Jest to bardzo istotne zwłaszcza dla produkcji rzepaku, który w naszym kraju produkowany jest już na powierzchni około 830 tys. ha.
- Blisko 60% krajowej produkcji rzepaku przeznaczane jest na produkcję biopaliw. Jest to niecałe 2 mln. ton nasion rzepaku. Ten surowice trzeba zagospodarować i dlatego tworzymy jedyną w Europie kolację rolników i producentów biodiesla, która ma na celu bronić interesów i lobbować na rzecz wykorzystania rzepaku do prpduckji energii - powiedział Juliusz Młodecki - prezes Krajowego Zrzeszenia Producentów Rzepaku i Roślin Białkowych.
Powstają jednak zagrożenia dla produkcji biodiesla w Europie. Jednym z nich jest niska obecnie cena ropy naftowej. Jednak nie jest to nowy problem.
- Cena ropy naftowej i produkcja biodiesla są ze sobą skorelowane dodatnio. Nawet gdy ropa była bardzo droga i jej cena wynosiła ponad 100$ za baryłkę, to biodiesel też bez wsparcia nie byłby opłacalny - powiedział Adam Stępień z Krajowej Izby Biopaliw.
Na koniec spotkania wysnuto wnioski i postulaty, które mają być przekazane rządzącym:
- Sektor wytwórczy biokomponentów stanowi bardzo ważny rynek odbiorczy surowców rolnych, czego najlepszym przykładem jest dotychczasowy rozwój w Polsce uprawy rzepaku, dlatego stanowisko Rządu RP w odniesieniu do sektora biopaliw musi uwzględniać interes rolników. Powinno mieć to swoje odniesienie zarówno w kontekście implementacji dyrektywy ILUC jak i dalszej perspektywie na lata 2020-2030. Kluczowym w tym kontekście elementem jest maksymalne wykorzystanie 7% ograniczenia dla biopaliw tzw. I generacji.
- Branża wytwórcza biopaliw widziana przez pryzmat całego łańcucha produkcyjnego opartego przede wszystkim na krajowych surowcach nie może być postrzegana jako „zło konieczne” narzucone przez klimatyczną Unię Europejskiej. Biopaliwa udowodniły już bowiem, że oprócz ochrony środowiska stanowią niezwykle ważny aspekt gospodarczy efektywnie wspomagający bezpieczeństwo energetyczne i żywnościowe (towarzysząca produkcji biopaliw produkcja pasz wysokobiałkowych w postaci śruty i makuchu rzepakowego oraz DDGS). Co równie istotne, wykorzystanie biopaliw w postaci stosowanych w paliwach normatywnych biokomponentów stanowi najbardziej efektywne pod względem ekonomicznym narzędzie redukcji emisji gazów cieplarnianych.
- Tłocznie oleju i fabryki biokomponentów to ważne ośrodki zatrudnienia na obszarach wiejskich efektywnie wspomagając ich rozwój, dlatego istotne jest, aby podejmowane działania regulacyjne uwzględniały konieczność kontynuacji tego trendu wzmacnianego dodatkowo istotnymi przychodami budżetowymi w postaci podatków i innych danin wpłacanych na rzecz Państwa przez tego rodzaju przedsiębiorstwa.
- Istnieje pilna potrzeba finalizacji prac w zakresie aktualizacji analizy emisyjności upraw rolnych w Polsce na poziomie poszczególnych województw (NUTS II) w celu zachowania konkurencyjności krajowego rolnictwa i szeroko pojętego przemysłu wytwórczego biopaliw.
- Konsekwentnie domagamy się praktycznego uruchomienia ustanowionego prawem w 2013 roku programu pomocowego dedykowanego rozwojowi produkcji i wykorzystania w Polsce biokomponentów i biopaliw ciekłych, jak również wdrożenia nowych form wsparcia, których celem będzie dalszy rozwój infrastruktury wytwórczej umożliwiających z kolei praktyczną realizację własnym sumptem celów postawionych przed sektorem transportu na 2020 rok w nowym kształcie wynikającym z dyrektywy ILUC.
- Istnieje pilna potrzeba aktualizacji zapisanych obecnie w dyrektywie ILUC szacowanych emisji gazów cieplarnianych przypisanych biopaliwom w związku ze zjawiskiem tzw. pośredniej zmiany użytkowania gruntów, tak aby uwzględniony został w modelu wyliczeniowym europejski model prowadzenia gospodarki rolnej oparty na restrykcyjnych wymogach środowiskowych wynikających ze Wspólnej Polityki Rolnej. Polski rzepak nie może być traktowany w tym zakresie analogicznie do palmy oleistej, a wytwarzany z niego biodiesel powinien być ważną częścią rynku paliwowego również po 2020 roku.
- Biopaliwa zaawansowane mogą i powinny stanowić ważną część miksu energetycznego paliw transportowych, tym niemniej branża powinna przejść ewolucję, a nie rewolucję, tak aby taka konwersja w perspektywie długoterminowej uwzględniała wszelkie aspekty towarzyszące takie jak rozwój technologiczny, opłacalność, zachowanie funkcjonowania dotychczasowego łańcucha dostaw czy realne możliwości prowadzenia produkcji na skalę przemysłową. Biopaliwa z surowców rolnych mogą jedynie w sposób efektywny pomóc w rozwoju nowych generacji paliw odnawialnych, dlatego tak istotne jest zachowanie przynajmniej ich dotychczasowej roli rynkowej i gospodarczej.
tcz
