Po kolejnych trudnych dla ozimin porach roku, tj. jesieni i zimie, poza regionalnymi, mrozowymi uszkodzeniami roślin rolnicy muszą liczyć się także ze zwiększoną presją chorób odglebowych. Długa i ciepła jesień oraz dość łagodna zima nie spowodowały wyniszczenia ich form przetrwalnikowych. Susza, zwłaszcza podczas doprawiania gleb i wschodów roślin, gdy była wystarczająca temperatura do aktywności biologicznej mikroorganizmów odpowiedzialnych za rozkład biomasy, nie prowadziła także do intensywnej mineralizacji czy humifikacji resztek pożniwnych. Stąd potencjalne zagrożenie na początku sezonu wegetacyjnego, nie tylko dla osłabionych ozimin, ale także planowanych zasiewów zbóż jarych.
Do chorób zbóż, których źródło znajduje się w glebie lub na jej powierzchni należą:
- fuzaryjna zgorzel podstawy źdźbła i korzeni;
- łamliwość źdźbła zbóż;
- ostra plamistość oczkowa;
- zgorzel podstawy źdźbła;
- zgorzel podstawy źdźbła i korzeni.
W glebie może jednocześnie znajdować się grzybnia i zarodniki kilku patogenów, powodujących choroby podstawy źdźbła i/lub korzeni. Ich sprawcy porażają wszystkie zboża ozime i jare. Można je jednak w większości przypadków ograniczyć przez zaprawianie materiału siewnego lub opryskiwanie.
Więcej nt. chorób odglebowych zbóż patrz tekst „top agrar Polska” 04/2016, od str. 94.
bie
