Fermy świń pół kilometra od zabudowań mieszkalnych

Podczas kiedy producenci świń zacierają ręce w związku z polepszeniem sytuacji na rynku żywca wieprzowego, rząd szykuje nowe przepisy odnośnie do lokalizacji budynków inwentarskich. Do prac rządowych trafił bowiem projekt ustawy o minimalnej odległości dla planowanego przedsięwzięcia sektora rolnictwa, którego funkcjonowanie może wiązać się z ryzykiem powstania uciążliwości zapachowej. Wynika z niego jednoznacznie, że duże fermy zwierząt ze względu na uciążliwość zapachową będą mogły być lokalizowane w odległości nie mniejszej niż 500 m od zabudowań mieszkalnych i użyteczności publicznej.

Co przewiduje projekt nowej ustawy?

Projekt nowej ustawy ma regulować minimalne odległości inwestycji rolnych wiążących się z uciążliwością zapachową od zabudowań mieszkalnych, użyteczności publicznej, obszarów chronionych, czy granic uzdrowisk i obszarów ochrony uzdrowiskowej.

I tak, wyznaczono minimalną odległość dla chowu lub hodowli zwierząt, głównie świń, drobiu i zwierząt futerkowych na 210 m w przypadku instalacji nie mniejszej niż 210 DJP i nie większej niż 500 DJP. Jeżeli przedsięwzięcie będzie przekraczało 500 DJP odległość minimalna wyniesie 500 m.

Polakom przeszkadza zapach świń

W uzasadnieniu czytamy m.in.: Że zgodnie z przeprowadzonym w 2015 r. na zlecenie Ministerstwa Środowiska badaniem pt. „Badanie świadomości i zachowań ekologicznych mieszkańców Polski” w zakresie uciążliwości zapachowej połowa Polaków postrzegała tzw. odór jako poważny problem w naszym kraju. Do jednego z trzech największych potencjalnych uciążliwości w sąsiedztwie miejsca zamieszkania Polacy najczęściej zaliczają fermy trzody chlewnej (42%).

Przepisy nie chronią ludzi

Obowiązujące aktualnie przepisy prawne, Kodeks dobrej praktyki rolniczej z 2004 r. lub Kodeks przeciwdziałania uciążliwości zapachowej z 2016 r. nie zapewniają w pełni przeciwdziałania uciążliwości zapachowej, przede wszystkim nie regulują kwestii przeciwdziałania uciążliwości zapachowej powodowanej przez hodowlę zwierząt gospodarskich. Jednocześnie praktyka wykazała, że skuteczność dokumentów o charakterze kodeksów dobrych praktyk jest niewielka. Mając na uwadze powyższe oraz wyniki analizy skarg i wniosków wpływających do odpowiednich organów w zakresie uciążliwości zapachowej dotyczącej chowu i hodowli zwierząt zaistniała konieczność uregulowania kwestii uciążliwości zapachowej jedynie w stosunku do sektora rolnictwa.

W latach 2010–2015 do Regionalnych Dyrektorów Ochrony Środowiska miało wpłynąć ponad 1200 wniosków o uzgodnienie warunków realizacji na przedsięwzięcia powyżej 210 DJP. Z tego jedynie 536 uzyskało pozwolenie na budowę tej wielkości instalacji (pow. 210 DJP).

Europa nie radzi sobie z odorami

Prace nad prawnym uregulowaniem zagadnień dotyczących standardów zapachowej jakości powietrza podejmowane są od lat w wielu krajach Unii Europejskiej i nadal nie doprowadziły do sformułowania jednolitych definicji pojęć i kryteriów uciążliwości zapachu. Obecnie nie istnieją ogólnie obowiązujące przepisy unijne, które ujednolicałyby podejście do tego tematu. Przeprowadzono analizę regulacji prawnych dotyczących przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym w wybranych krajach Unii Europejskiej (22 państw) z uwzględnieniem ekspertyzy opracowanej przez Kancelarię Senatu pn. Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym (odorom) w wybranych krajach Unii Europejskiej. Stwierdzono, że obecnie żadne państwo nie wprowadziło ustawy dedykowanej uciążliwości zapachowej. Natomiast w 9 państwach (na 22) kwestie uciążliwości zapachowej regulowane są poprzez wytyczne i kodeksy.

Dopuszczenie lokalizacji

W projekcie ustawy dopuszcza się lokalizację planowanego przedsięwzięcia sektora rolnictwa, którego funkcjonowanie może wiązać się z ryzykiem powstawania uciążliwości zapachowej, w odległości mniejszej niż minimalna odległość od budynków mieszkalnych albo budynków o funkcji mieszanej, w skład której wchodzi funkcja mieszkaniowa lub budynków użyteczności publicznej, szpitali, gospodarstw agroturystycznych, granic uzdrowisk i obszarów ochrony uzdrowiskowej, parków narodowych i ich otulin, pod warunkiem uzyskania zgody właścicieli nieruchomości władających tymi obiektami lub terenami. Zgoda będzie wyrażana w formie aktu notarialnego z wpisem do ksiąg wieczystych.

Obecnie projekt trafił do konsultacji społecznych oraz do zaopiniowania. Zgodnie z zapowiedziami ustawa ma wejść w życie 1 lipca 2019 r. aku


Źródło: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów