Chemię mieszaj z głową!

Sposobem na uniknięcie, np. wytrącania się osadów, jest łączenie wodnych roztworów poszczególnych składników, a nie używanie ich form skoncentrowanych. Należy zatem wcześniej przygotować w oddzielnych pojemnikach wodny roztwór środka ochrony roślin, mocznika czy nawozu mikroelementowego.

Szczególnie wskazane jest wcześniejsze przygotowanie roztworu mocznika, ponieważ w trakcie rozpuszczania nawozu następuje silne schładzanie wody (proces endotermiczny) – można zaobserwować szron na ściankach naczynia. Z kolei wykorzystany do mieszaniny siarczanu magnezu, podczas rozpuszczania wydziela ciepło (proces egzotermiczny) i częściowo ogrzewa wodę.

Jedną z popularnych mieszanin jest „prosta” kompozycja pestycydu, roztworu mocznika, siarczanu magnezu i nawozu dolistnego. Przy użyciu kilku preparatów ważne jest przestrzeganie kryterium formy użytkowej środka, czyli formulacji oraz rozpuszczalność dodawanego składnika. Należy wówczas postępować wg schematu:

1. Zalać zbiornik opryskiwacza do połowy wodą i włączyć mieszadło.
2. Wlać do zbiornika kondycjonery wody i środki przeciw pienieniu się.
3. Dodać do zbiornika składniki stałe w saszetkach foliowych.
4. Dodać wodny roztwór nawozu mineralnego (np. najpierw siarczan magnezu, a następnie roztwór mocznika).
5. Dodać płynny lub rozpuszczony nawóz mikroelementowy.
6. Dodawać kolejno formulacje:   WP – preparaty proszkowe;

   WG – preparaty granulowane;

   SC – koncentraty w postaci stężonej zawiesiny;

   CS – zawiesiny mikrokapsuł;

   OD – cząstki stałe rozpuszczone w oleju;

   DC – koncentraty dyspergujące (zawierają cząstki stałe);

   SE – emulsje zawiesinowe;

   EW – emulsje oleju w wodzie;

   EC/EG – koncentraty do sporządzania emulsji;

   SL – koncentraty rozpuszczone w wodzie;

   SP/SG/SX – granulaty rozpuszczone w wodzie;

   Oleje, adiuwanty i pomocnicze formulacje rozpuszczające.

7. Uzupełnić zbiornik wodą.

mwal