Sposobem na uniknięcie, np. wytrącania się osadów, jest łączenie wodnych roztworów poszczególnych składników, a nie używanie ich form skoncentrowanych. Należy zatem wcześniej przygotować w oddzielnych pojemnikach wodny roztwór środka ochrony roślin, mocznika czy nawozu mikroelementowego.
Szczególnie wskazane jest wcześniejsze przygotowanie roztworu mocznika, ponieważ w trakcie rozpuszczania nawozu następuje silne schładzanie wody (proces endotermiczny) – można zaobserwować szron na ściankach naczynia. Z kolei wykorzystany do mieszaniny siarczanu magnezu, podczas rozpuszczania wydziela ciepło (proces egzotermiczny) i częściowo ogrzewa wodę.
Jedną z popularnych mieszanin jest „prosta” kompozycja pestycydu, roztworu mocznika, siarczanu magnezu i nawozu dolistnego. Przy użyciu kilku preparatów ważne jest przestrzeganie kryterium formy użytkowej środka, czyli formulacji oraz rozpuszczalność dodawanego składnika. Należy wówczas postępować wg schematu:
- Zalać zbiornik opryskiwacza do połowy wodą i włączyć mieszadło.
- Wlać do zbiornika kondycjonery wody i środki przeciw pienieniu się.
- Dodać do zbiornika składniki stałe w saszetkach foliowych.
- Dodać wodny roztwór nawozu mineralnego (np. najpierw siarczan magnezu, a następnie roztwór mocznika).
- Dodać płynny lub rozpuszczony nawóz mikroelementowy.
- Dodawać kolejno formulacje: WP – preparaty proszkowe;
WG – preparaty granulowane;
SC – koncentraty w postaci stężonej zawiesiny;
CS – zawiesiny mikrokapsuł;
OD – cząstki stałe rozpuszczone w oleju;
DC – koncentraty dyspergujące (zawierają cząstki stałe);
SE – emulsje zawiesinowe;
EW – emulsje oleju w wodzie;
EC/EG – koncentraty do sporządzania emulsji;
SL – koncentraty rozpuszczone w wodzie;
SP/SG/SX – granulaty rozpuszczone w wodzie;
Oleje, adiuwanty i pomocnicze formulacje rozpuszczające.
- Uzupełnić zbiornik wodą.
mwal
