Podorywki w bryłach

O skutkach suszy i ich wpływie na niskie plony zbóż, rzepaku, kukurydzy czy ziemniaka można przeczytać w codziennych komunikatach prasowych i innych mediów. Jeżdżąc po kraju, można obecnie bez trudu zaobserwować bryły czy duże grudy na polach, które są skutkiem podorywki wykonanej w zbyt przesuszonej glebie oraz niewłaściwym sprzętem. Na niektórych polach były to najzwyczajniej płycej pracujące pługi. Bryły ziemi, obsychając z każdej strony, tracą swoje ostatnie rezerwy wilgoci, stając się twardym „orzechem” do zgryzienia – uprawy [patrz foto].







Tak wykonany zabieg nie spełnił swojego głównego celu jakim jest przerwanie przestworów kapilarnych i zahamowanie bezproduktywnego parowania wody – ubytku wilgoci glebowej. Po bliższych oględzinach okazuje się bowiem, że duże części pola są nietknięte zębem czy lemieszem roboczym sprzętu podorywkowego, który nie zagłębiał się w twardej skorupie gleby. Te wzruszone – wyrzuciły na powierzchnię liczne bryły wielkości od kilkunastu do ponad 20 cm. Na cięższych glebach można też znaleźć wyrwane z podłoża odłamki wielkości 30–40 cm, które odsłaniają profil na zbliżoną głębokość, co sprawia wręcz idealny, lecz w tych warunkach wyjątkowo niepożądany, komin wentylacyjny [patrz foto].

Lokalnie pada, co pomoże rozkruszyć duże bryły podczas zabiegów doprawiających pole, ale w miejscach, gdzie deszczu ciągle brakuje, jego przygotowanie do siewu poplonów, czy wkrótce rzepaku będzie bardzo trudne. Wówczas na pewno nie wystarczą bierne narzędzia, a i liczba przejazdów maszyn będzie większa, co podniesie nakłady już na starcie wegetacji.