Pszenżyto jare w badaniach PDO
Powierzchnia uprawy pszenżyta jarego w Polsce w latach 2014–2015 wynosiła ok. 214 tys. ha, a w strukturze zasiewów zbóż z mieszankami pszenżyto zajmowało blisko 3%.
Ważną, agrotechniczną zaletą tego zboża są małe wymagania glebowe i dość duża tolerancja na zakwaszenie gleby. Takich stanowisk mamy w kraju dość dużo, a zużycie nawozów wapniowych w ostatnich latach spadło o 60–70%.
W 2016 r. zmiany w Krajowym rejestrze pszenżyta jarego były niewielkie. Wpisano tylko jedną nową odmianę Mamut, żadnej odmiany również nie skreślono z rejestru. Obecnie w KR znajduje się 12 odmian pszenżyta jarego. Wszystkie pochodzą z hodowli krajowej, tj. Hodowla Roślin Strzelce Grupa IHAR oraz DANKO Hodowla Roślin.
Najważniejszą cechą wartości gospodarczej odmian (WGO) jest plenność, która w głównej mierze decyduje o wyborze odmiany do uprawy. Średnio w ostatnim trzyleciu najlepiej plonowała zarejestrowana w roku 2016 odmiana Mamut, zarówno na przeciętnym, jak i intensywnym poziomie agrotechniki. Nieznacznie niższy plon uzyskały odmiany Sopot i Mazur. Gorzej w ostatnich latach plonowały natomiast starsze odmiany, zwłaszcza Nagano.
Plenność nie powinna być jednak jedyną cechą, którą uwzględnia się podczas zakupu materiału siewnego. W każdym sezonie warunki pogodowe są bowiem inne, zwłaszcza wilgotnościowe, co powoduje różną reakcję odmian i zmienia koszty prowadzenia uprawy. Wpływ czynników środowiska obejmuje zarówno ogólny rozwój roślin, jak też wywołuje wyleganie, czy nasila presję chorób, co ostatecznie przekłada się na poziom plonowania.
Prezentację z wyników doświadczeń PDO, w tym ocenę ważniejszych cech rolniczo-użytkowych prezentujemy w wydaniu 02/2017 „top agrar Polska“ od str. 90 do 93.
