Pies do gospodarstwa - Duma z Podhala

Psy trafiają do gospodarstw w różny sposób, często z przypadku. A to od znajomych, sąsiadów, czy rodziny, bo suka urodziła śliczne szczenięta, a to się przybłąka i już zostanie w obejściu. Chcąc mieć w gospodarstwie nie tylko przyjaciela, ale też wykwalifikowanego pomocnika, warto zdecydować się na psa rasowego, który został wyhodowany do konkretnych celów, aby służyć człowiekowi. Na wsi psy mają wiele zadań, ale też ras psów jest ponad 400 i na pewno każdy znajdzie dla siebie to, czego szuka w psim przyjacielu.

Rozpoczynamy serię artykułów poświęconą rasom psów, które sprawdzą się w krajowych gospodarstwach. Na początek prezentujemy owczarki podhalańskie. 

Duma z Podhala

Nie mogę zacząć inaczej tego przeglądu niż od tej właśnie rasy. Piękny, potężny pies, obok którego nikt nie przejdzie obojętnie. Dumny, jednolicie biały, duży pies rodem z Polski – owczarek podhalański. Jedna z pięciu polskich ras. Jest nieocenionym psem do pilnowania stada, często w bardzo trudnych warunkach górskich. Każdy, kto go spotkał na swojej drodze, potwierdzi, że wyróżnia go niebywała inteligencja. Są to zwierzęta pracujące samodzielnie, bez sterowania człowieka i szybko podejmujące decyzje. Cechą charakterystyczną podhalana jest pewność siebie i brak nadpobudliwości. W przypadku prawdziwego zagrożenia psy te reagują natychmiast, bezbłędnie i zdecydowanie. Ich zachowanie wywodzi się z pracy, którą wykonywały od pokoleń, pilnując na halach owiec przed wilkami i rabusiami. Cechy te powodują, że do dziś pełnią funkcję doskonałych stróżów obejścia, nie zapominając o niewątpliwych umiejętnościach pasterskich. Owczarki podhalańskie doskonale opiekują się powierzonymi im zwierzętami, ale również rodziną. Są bardzo opiekuńcze i czułe wobec dzieci. Przyjaźnie nastawione do swoich, nieufne wobec obcych. Dumne, mądre i wierne.

Jest to rasa mało wymagająca pod względem żywieniowym i odporna na choroby. Mimo białego umaszczenia łatwa w utrzymaniu. Ich sierść pokryta jest lanoliną, dlatego brud po zaschnięciu wykrusza się, a struktura włosów chroni przed kołtunieniem.

Mając podhalana w gospodarstwie, możemy powierzyć mu opiekę nie tylko nad owcami. Psy te doskonale sprawdzą się w roli pomocników przy załadunku i zaganianiu bydła czy nawet drobiu. Są to zwierzęta samodzielne, lubiące towarzystwo człowieka, ale niewymagające go na stałe, co czyni je doskonałymi psami do stróżowania obejścia, pasienia i zamieszkania w budzie lub na odległych od gospodarstwa pastwiskach. Należy podkreślić, że zwierzęta te doskonale czują się również na nizinach, a nie tylko, jak się powszechnie przyjęło, w górach.

Wysokość w kłębie: pies – 65–70 cm, suka – 60–65 cm.

W najnowszym, wrześniowym wydaniu "top agrar Polska" prezentujemy więcej ras psów, które zostały wyhodowane do tego, by pracować i służyć w gospodarstwie. Zapraszamy do lektury. 

Fot. Karolina Wójciak