Pies w gospodarstwie - owczarek rumuński - Mioritic

Nieprzekupny stróż i wspaniały towarzysz – tak w telegraficznym skrócie można opisać mioritica – owczarka rumuńskiego. To stara rasa, którą udało się zachować w pierwotnej postaci. Są to psy wyhodowane i żyjące w Karpatach, stosunkowo nielicznie utrzymywane w Polsce, a szkoda, bo to ciekawi i godni polecenia ochroniarze, doskonali przyjaciele rodziny. Te niesamowite zwierzęta łączą w swoich potężnych ciałach zrównoważone charaktery niezawodnych stróżów z wesołymi i przebojowymi opiekunami dzieci.

Rasa powstała w wyniku selekcji nastawionej na walory użytkowe tych zwierząt. W dawnych czasach pasterze wykorzystywali je do pilnowania stad owiec i kóz przed atakiem niedźwiedzi, wilków i rysi. Pomimo nietuzinkowego wyglądu są to zwierzęta spokojne i bardzo przewidywalne. Są dobrymi, nieustraszonymi obrońcami stada, co ważne skutecznymi w starciu z drapieżnikami. Cechą charakterystyczną mioriticów jest nieufność wobec obcych, co nie oznacza agresji. Są raczej neutralne, jednak zawsze stają w obronie swojego właściciela, jeżeli tylko wyczują zagrożenie. Można im śmiało powierzyć swoje obejście i być pewnym, że nie wpuszczą intruzów.

 

Są to potężnych rozmiarów psy, dość energiczne, ale nie ociężałe, o bardzo efektownym wyglądzie. Długa sierść mająca minimum 10 cm porasta ich całe ciało, łącznie z głową i łapami. Podszerstek jest bardzo gęsty, więc niestraszne im złe warunki atmosferyczne. Występują osobniki jednolite – białe lub szare oraz łaciate, gdzie maść podstawowa jest biała, a łaty wyraźnie odgraniczone, czarne lub szare. Psy są widocznie większe i mocniejsze od suk.

 

Aby utrzymać obfitą sierść w dobrej kondycji, wystarczy co kilka tygodni wyczesać ją szczotką. Nie należy jej przycinać, ponieważ stanowi ona naturalną ochronę nie tylko przed wiatrem i deszczem, ale też przed słońcem.

 

Są to zwierzęta wymagające dobrze zbilansowanego, ale niewymyślnego żywienia. Raczej zdrowe, nie cierpią na typowe dla rasy przypadłości. Według hodowców żyją średnio 12–14 lat, to całkiem dobry wynik jak na tak dużą rasę psów.

Wysokość w kłębie: pies – co najmniej 70 cm, idealnie 75 cm, suka – co najmniej 65 cm, idealnie 70 cm.

Dziękuję za pomoc w realizacji artykułu hodowczyni tej rasy - Izabeli Maratos.
Fot. Maratos