Pielnik w rzepaku?
Coraz węższe płodozmiany, lawinowo rosnąca liczba wycofywanych substancji czynnych, powodują problemy z odchwaszczaniem rzepaku. Czy możliwa jest skuteczna eliminacja chwastów za pomocą pielnika i zabiegów powschodowych?
Na stanowiskach, na których rzepak pojawiał się częściej niż co 4 lata i uprawiany był od wielu lat, często najbardziej uciążliwym chwastem są samosiewy rzepaku. W doświadczeniach wykazano, że ich 25%-owy udział może obniżyć plon nawet o 20%.
Trzeba mieć świadomość, że jeśli chcemy ograniczyć samosiewy rzepaku poza zabiegami uprawowymi przed siewem, jesteśmy skazani na glifosat. Jeśli zostanie on wycofany, nie będziemy mieli do dyspozycji innego herbicydu do tego celu. Choć pojawiają się rozwiązania alternatywne, jak np. wykorzystanie ognia czy też prądu. Jednak wymagają one znacznego nakładu energii, co ogranicza ich wykorzystanie w praktyce.
Pielniki w ruch
W niektórych gospodarstwach, w których samosiewy rzepaku w rzepaku są ogromnym problemem, zdecydowano się na mechaniczne odchwaszczanie. W tym przypadku rzepak musi być zasiany w szerokie rzędy, tj. co 45 cm, i najlepiej punktowo. Wykorzystuje się do tego siewnik do buraków cukrowych – wystarczy tylko zmienić tarcze wysiewające. W takim przypadku obniżamy także normę siewu rzepaku o ok. 25% w porównaniu z tradycyjnym siewem rzędowym. Pomimo tego okazuje się, że szersze międzyrzędzia i obniżenie normy siewu nie spowodowały spadku plonu rzepaku. Ważne przy tym jest, aby siewnik i pielnik miały taką samą szerokość roboczą, a odległości między zespołami wysiewającymi były takie same.
Więcej o tym jakie są zalety i wady mechanicznej walki z chwastami w rzepaku i zalecania chemicznej ochrony powschodowej (wraz z tabelą z przykładowymi środkami i wrażliwością chwastów) znajdziecie w artykule na str. 84-89 w najnowszym numerze top agrar (8/2020).
Fot. Klingenhagen
