W okresie wegetacji objawy porażenia suchą zgnilizną mogą pojawić się na różnych organach rośliny. Jesienią można ją zauważyć na liściach, ale wiosną możemy je obserwować także na łodygach i łuszczynach. Powstają wówczas owalne, żółtawe lub jasnoszare, a czasem zielonkawe plamy, z ciemną obwódką lub bez niej. Na ich powierzchni najczęściej widoczne są czarne kropki – piknidia, choć zdarza się, że one się nie pojawiają. W miarę rozwoju rośliny plamy powiększają się i pogłębiają, doprowadzając do przedwczesnego zasychania porażonych organów.
Do zwalczania suchej zgnilizny kapustnych jesienią i wiosną zarejestrowano kilkadziesiąt środków. Zdecydowaną większość stanowią fungicydy z grupy triazoli. Stosując tę grupę środków należy pamiętać, że temperatura w trakcie zabiegu powinna być wyższa niż 10°C, w przeciwnym razie ich skuteczność (wnikanie i przemieszczanie w roślinie) będzie ograniczona. Zabieg ten należy wykonać w fazie 4–6(8) liści rzepaku.
Czym zwalczać?
Do zwalczania sprawcy tej choroby wykorzystuje się fungicydy, spośród których większość także wpływa na pokrój roślin. Preparaty te głównie zawierają triazole solo, spośród których najpopularniejszy jest tebukonazol (w przeważającej większości preparatów występuje on w stężeniu 250 g/l, np. Helicur 250 EW, Darcos 250 EW, Brasifun 250 EC, Domnic 250 EW, Erasmus 250 EW, Furtado 250 EW, Horizon 250 EW, Kasir 250 EW, Mystic 250 EC, Orius Extra 250 EW, Riza 250 EW, Sparta 250 EW, Syrius 250 EW, Tarcza Łan 250 EW, Tebu 250 EW, Toledo 250 EW, Trion 250 EW, Troja 250 EW), bądź ich mieszaninę (np. Tilmor 240 EC, Toprex 375 SC).Drugą substancją z grupy triazoli jest metkonazol, dostępny przez wiele lat w preparacie Caramba 60 SL, zawierającym 60 g/l tej substancji. Związek ten od kilku lat dostępny jest także w kolejnym produkcie o nazwie Caryx 240 SL. W jego skład oprócz metkonazolu (30 g/l), wchodzi także chlorek mepikwatu (210 g/l) – typowy regulator wzrostu. Warto podkreślić, że tebukonazol wykazuje silniejsze działanie grzybobójcze niż metkonazol. Z kolei metkonazol silniej wpływa na regulowanie wzrostu roślin.
Do grupy triazoli zarejestrowanych w rzepaku w celu regulacji wzrostu roślin należą także m.in. difenokonazol i paklobutrazol. Substancje te są zawarte w preparacie Toprex 375 SC. Działa on zarówno przez glebę (wymaga wilgotnej gleby), jak i pobierany jest przez liście. Mieszaninę dwóch triazoli, tj. tebukonazolu i protiokonazolu, zawiera także Tilmor 240 EC, który silniej działa grzybobójczo, ale także wpływa na pokrój roślin.
Przy silnej presji chorób i słabo rozwiniętej plantacji rzepaku zastosowanie fungicydu o charakterze regulatora wzrostu może dodatkowo opóźnić rozwój roślin. Rozwiązaniem jest wykonanie zabiegu fungicydem niewykazującym właściwości regulujących wzrost, np. zawierającym tiofanat metylowy (np. Topsin M 500 SC). Preparat ma rejestrację od fazy 4–6 liści rzepaku. W sytuacji, gdy nie ma presji chorób, a konieczna jest regulacja pokroju, można zastosować np. chlorek chloromekwatu.
