Mangan ma duże znaczenie w gospodarce azotowej rośliny, ale jeszcze większe w budowaniu głęboko sięgającego systemu korzeniowego. Pierwiastek ten stosowany w formie Mn2+ oddziałuje toksycznie na część mikroorganizmów glebowych, które mogą hamować wzrost i rozwój korzenia. Objawy niedoboru manganu to liście o rozjaśnionej barwie (chlorotyczne).
Bor również ma niebagatelne znaczenie dla rozwoju korzeni. Najczęściej objawy jego braku widoczne są na grubych korzeniach i zawsze w środkowej części, co zakłóca przewodzenie wody i składników do pozostałych części roślin. Zaobserwowanie takich objawów nawet u kilku roślin na plantacji wskazuje na potrzebę dolistnego dostarczenia tego pierwiastka.
Oba pierwiastki można podać łącznie w fazie 5–7 liści rzepaku (BBCH 15–17). Mangan najlepiej podać w formie siarczanu, a bor w każdej dostępnej na rynku. Dawka boru podawanego jesienią powinna wynosić 300–400 g/ha, a manganu 100–150 g/ha. W przypadku tego pierwiastka ważniejszy jest termin dostarczenia niż sama dawka, dlatego dobrze jest stosować się do zaleceń producenta nawozu.
Poniżej zdjęcia niedoborów pierwiastków w rzepaku jesienią.
jd
