A może strączkowe zamiast zbóż jarych…?

Oczywiście najważniejszą ich zaletą jest fakt, że są roślinami białkowymi, które bardzo dobrze wpływają na strukturę gleby i w tym kontekście ogromnego znaczenia nabierają jako rośliny poprawiające biodywersyfikację w rolnictwie. Bardzo ważną kwestią jest także wiązanie przez nie azotu atmosferycznego, mają też korzystny wpływ na udostępnianie fosforu z gleby. Jest to też grupa roślin usprawniających glebę i są zdrowym przedplonem dla zbóż. W dobie coraz większych problemów z odpornością na herbicydy, uprawa roślin jarych, np. strączkowych, jest bardzo korzystna, ponieważ przerywa cykl rozwojowy niektórych chwastów. 

Mają też wady...

Jeśli roślina następcza po nich uprawiana nie jest w stanie wykorzystać efektywnie azotu związanego przez strączkowe, może dojść do wymywania  tego składnika. Innym problemem jest ograniczona paleta substancji do odchwaszczania roślin strączkowych. Przy zwiększonym areale ich uprawy może w przyszłości dojść do nasilenia problemów ze szkodnikami. Ta grupa roślin przenosi także takie choroby jak zgnilizna twardzikowa czy werticilioza.

Jednak największą przeszkodą w zwiększeniu ich uprawy jest ich zbyt niska cena i problem zbytu mniejszych partii nasion. Pomimo tego, że ich wartość żywieniowa jest wyższa niż to wynika z cen rynkowych. 

Warto podkreślić, że poszczególne gatunki roślin strączkowych różnią się między sobą wymaganiami klimatycznymi czy siedliskowymi.  Więcej na ten temat piszemy w najbliższym numerze top agrar Polska (3/2018).