Miotła i owies w jęczmieniu

Jęczmień jest najbardziej wrażliwym spośród wszystkich zbóż, dlatego też ma najbardziej ograniczone zalecenia pod względem zarejestrowanych w nim substancji czynnych. W przypadku miotły zbożowej w tej uprawie należy koniecznie zwalczyć ją już jesienią. W terminie wiosennym w jęczmieniu przeciwko temu chwastowi zarejestrowane są tylko trzy preparaty, w tym dwa sulfonylomocznikowe. W przypadku występowania opornych form chwastu, dodatkowo zawęża to zakres wyboru.
Jesienią przeciwko miotle można zastosować jedno z kilku rozwiązań. Pierwszym jest pendimetalina, która w jęczmieniu zarejestrowana jest tylko w jednym preparacie – Pilar Pendimetalina 400 SC. Warunkiem jego dobrego działania jest wilgotna gleba, a można go stosować po siewie lub w fazie 1–2 liści jęczmienia (BBCH 11–12). Na obecnym etapie rozwoju roślin na zabieg tym preparatem jest już jednak za późno. Można zastosować także mieszaninę diflufenikanu (DFF) i izoproturonu (np. Legato Plus 600 SC) bezpośrednio po siewie i nalistnie do końca wegetacji. Dobrym rozwiązaniem jest też zastosowanie flufenacetu, który występuje w mieszaninie z DFF (np. Komplet 560 SC) w fazie od szpilkowania do końca wegetacji jesiennej.
Owies głuchy, a także miotłę, można zwalczyć jesienią preparatem Axial 100 EC w fazie od 3 liścia do końca wegetacji jesiennej. Preparat działa w temperaturze od 1^oC.
Więcej o odchwaszczaniu zbóż ozimych w naszej publikacji „Zboża – ochrona i prowadzenie łanu”.
jd