Uwaga! Telazjoza niebezpieczna dla bydła
Telazjoza to groźna choroba oczu, która atakuje żubry w Bieszczadach oraz w Puszczy Białowieskiej. Główny Lekarz Weterynarii zwrócił się do lekarzy weterynarii wolnej praktyki o zwrócenie uwagi na objawy mogące nasuwać podejrzenie telazjozy u bydła. Choroba nie jest zwalczana z urzędu.
Telazjoza jest groźną i silnie inwazyjną chorobą powodowaną przez nicienie z rodzaju Thelazia, które są przyczyną choroby oczu u domowych i dzikich przeżuwaczy w Europie, Azji, Afryce i Ameryce Północnej. Nicienie z rodzaju Thelazia (o długości od 6 do 21 mm) umiejscawiają się w przewodach łzowych, w worku spojówkowym, pod trzecią powieką oraz na rogówce bydła i żubrów.
Choroba jest silnie inwazyjna, ponieważ przenoszona jest przez muchy, których nie sposób wyeliminować ze środowiska.
– U zarażonych zwierząt obserwuje się ostre zapalenie spojówek, łzawienie, obrzęk, nastrzykanie naczyń spojówki, światłowstręt, wysięk surowiczo-śluzowy przechodzący w ropny, w efekcie doprowadzający do zlepiania powiek. Pojawia się zmętnienie a następnie owrzodzenie rogówki. W wyniku wtórnych zakażeń bakteryjnych dochodzi do ropnego zapalenia gałki ocznej. Zaobserwować można również objawy ogólne, takie jak brak apetytu, niestrawności, chudnięcie zwierząt a także rozdrażnienie i spadek wydajności mlecznej u krów. Brak leczenia lub zbyt późne jego rozpoczęcie może skutkować nieodwracalną utartą wzroku przez zwierzęta – napisał Bogdan Konopka Główny Lekarz Weterynarii.
Niestety choroba wywołana przez nicienie z rodzaju Thelazia nie podlega w Polsce obowiązkowi zwalczania, rejestracji, ani też nie generuje obowiązku monitorowania. W efekcie Inspekcja Weterynaryjna nie jest zobowiązana do podejmowania działań mających na celu zwalczanie tej choroby. Postępowanie w gospodarstwie opiera się na diagnozie postawionej przez lekarza weterynarii wolnej praktyki oraz postępowaniu terapeutycznym, za zgodą i na koszt posiadacza zwierząt.
Z tego względu Główny Lekarz Weterynarii zwrócił się z prośbą do lekarzy weterynarii wolnej praktyki, aby podczas swojej pracy zwracali uwagę na objawy mogące nasuwać podejrzenie telazjozy u bydła, szczególnie podczas diagnozowania chorób oczu występujących u bydła. Ponadto zaapelował o rozważenie podjęcia działań prewencyjnych (odrobaczanie, informowanie posiadaczy bydła) w stadach bydła utrzymywanych na terenach graniczących z obszarami występowania żubrów.
wk
Choroba jest silnie inwazyjna, ponieważ przenoszona jest przez muchy, których nie sposób wyeliminować ze środowiska.
– U zarażonych zwierząt obserwuje się ostre zapalenie spojówek, łzawienie, obrzęk, nastrzykanie naczyń spojówki, światłowstręt, wysięk surowiczo-śluzowy przechodzący w ropny, w efekcie doprowadzający do zlepiania powiek. Pojawia się zmętnienie a następnie owrzodzenie rogówki. W wyniku wtórnych zakażeń bakteryjnych dochodzi do ropnego zapalenia gałki ocznej. Zaobserwować można również objawy ogólne, takie jak brak apetytu, niestrawności, chudnięcie zwierząt a także rozdrażnienie i spadek wydajności mlecznej u krów. Brak leczenia lub zbyt późne jego rozpoczęcie może skutkować nieodwracalną utartą wzroku przez zwierzęta – napisał Bogdan Konopka Główny Lekarz Weterynarii.
Niestety choroba wywołana przez nicienie z rodzaju Thelazia nie podlega w Polsce obowiązkowi zwalczania, rejestracji, ani też nie generuje obowiązku monitorowania. W efekcie Inspekcja Weterynaryjna nie jest zobowiązana do podejmowania działań mających na celu zwalczanie tej choroby. Postępowanie w gospodarstwie opiera się na diagnozie postawionej przez lekarza weterynarii wolnej praktyki oraz postępowaniu terapeutycznym, za zgodą i na koszt posiadacza zwierząt.
Z tego względu Główny Lekarz Weterynarii zwrócił się z prośbą do lekarzy weterynarii wolnej praktyki, aby podczas swojej pracy zwracali uwagę na objawy mogące nasuwać podejrzenie telazjozy u bydła, szczególnie podczas diagnozowania chorób oczu występujących u bydła. Ponadto zaapelował o rozważenie podjęcia działań prewencyjnych (odrobaczanie, informowanie posiadaczy bydła) w stadach bydła utrzymywanych na terenach graniczących z obszarami występowania żubrów.
wk
