Strzał zamiast wkłucia – nowa metoda szczepienia świń

Mechanizm podawania śródskórnego szczepionki polega na wytworzeniu ciśnienia, które przepycha szczepionkę przez mały otwór, wytwarzając strumień, który przenika skórę z dużą prędkością (ok. 100 m/s). Rozpędzone cząsteczki płynu generują na skórze otwór, przez który ciecz jest wtłaczana w tkankę. W przypadku szczepień śródskórnych do wytworzenia ciśnienia i dostarczenia cząsteczek szczepionki w głąb skóry wykorzystywane jest sprężone powietrze.

Szczepienia śródskórne mają szereg zalet w porównaniu z tradycyjną iniekcją domięśniową. Po pierwsze, ograniczają rozprzestrzenianie chorób w stadzie. Pomimo że często ujmujemy stado jako całość, musimy pamiętać, że każda świnia ma własny status zdrowotny i możliwe jest zakażenie jednego osobnika od drugiego poprzez korzystanie z tej samej igły, zwłaszcza w przypadku chorób wirusowych, jak choćby PRRS. W przypadku iniekcji domięśniowych idealną sytuacją byłaby dezynfekcja lub zmiana igły przed szczepieniem każdego osobnika. Jednak ze względu na dużą czaso-, jak i kosztochłonność takich działań, szczególnie przy szczepieniu dużych partii zwierząt, praktyka taka jest niewykonalna. W związku z wykorzystaniem do szczepienia grupy świń tej samej igły często nieświadomie przyczyniamy się do transmisji patogenów w stadzie, co może mieć negatywne konsekwencje dla efektywności produkcji. W przypadku szczepień śródskórnych ryzyko przeniesienia zarazków jest znacznie niższe, bowiem głowica urządzenia kontaktuje się tylko z powierzchnią skóry, nie wnikając do wnętrza tkanki.
Szczepienia śródskórne to także większe bezpieczeństwo personelu wykonującego iniekcje.