Wirusy rujnujące rozród

Parwowirus
Do celów diagnostycznych materiałem z wyboru są zmumifikowane płody lub płuca pobrane ze zmumifikowanych płodów. Surowica krwi pobranej od prosiąt przed pobraniem siary może być testowana odczynem zahamowania hemaglutynacji. Stwierdzenie obecności przeciwciał w surowicy prosiąt bezsiarowych świadczy o tym, że zostały one zakażone w okresie życia płodowego i jest bezpośrednim potwierdzeniem infekcji śródmacicznej.
Ponieważ PPV jest czynnikiem patogennym, występującym ubikwitarnie, badanie surowic od zakażonych loszek i loch nie ma dużej wartości diagnostycznej, tak długo, jak długo surowice nie zostaną pobrane przed i po wystąpieniu zaburzeń w rozrodzie i nie zostanie wykazana współistniejąca serokonwersja lub brak obecności przeciwciał dla PPV. Dopiero na podstawie takich rezultatów można wykluczyć omawiany wirus jako czynnik etiologiczny choroby.

PRRS
Do badań laboratoryjnych, mających na celu izolację i identyfikację wirusa, powinny być wykorzystane płuca lub makrofagi pęcherzyków płucnych pobrane od nowo narodzonych, zainfekowanych prosiąt. Wirus często izolowany jest także z krwi (surowicy) oraz migdałków (z wymazów) pobranych od dorosłych świń w ostrej fazie choroby. Z uwagi na dużą niestabilność wirusa nie ma praktycznie szansy na jego izolację ze zmumifikowanych płodów, podobnie niewielkie są szanse izolacji antygenu z martwo urodzonych płodów, chyba, że próby poddane są badaniu bezpośrednio po wyproszeniu. W tym ostatnim przypadku przydatnym materiałem jest krew pobrana z serca martwo urodzonego prosięcia lub wysięk opłucnowy. Techniką najczęściej wykorzystywaną do wykrywania zakażeń PRRSV jest PCR.
Przeciwciała neutralizujące wirus pojawiają się u samic powoli, w związku z tym pojenie siarą nie ma wpływu na warunki izolacji wirusa od ssących prosiąt. Ponieważ okres wiremii u starszych świń trwa zwykle krótko, prawdopodobieństwo izolacji wirusa z makrofagów płucnych jest wyższe.

Grypa świń
Najlepszym rodzajem próbek do izolacji wirusa od żywych zwierząt są wycieki śluzu uzyskiwane poprzez pobranie wymazu z nosa lub w przypadku prosiąt – wymazu z gardła. Wirusa grypy można też izolować z krwi pełnej, pobranej od świń z gorączką. Od padłych lub ubitych zwierząt możliwa jest izolacja wirusa z tkanki płucnej, wykazującej zmiany anatomopatologiczne. Do badań serologicznych nadaje się surowica krwi, którą pobierać należy nie wcześniej niż dwa tygodnie od stwierdzenia pierwszych objawów chorobowych.
pj-t na podstawie materiałów prof. Zygmunta Pejsaka.