Korekta na chwasty w rzepaku – czy jeszcze można ją robić?

Chwasty, które teraz możemy niekiedy obserwować w rzepaku to osobniki, na które nie dość skutecznie zadziałał wcześniejszy zabieg doglebowy. Ten z kolei mógł być nietrafiony jeśli chodzi o dobór substancji do zachwaszczenia lub warunków – było zbyt sucho. Zabieg nalistny w rzepaku jesienią nie powinien być jedynym przeciwko chwastom, a raczej korektą. Warto też pamiętać, że im wcześniej przeprowadzony taki zabieg, tym większe jego powodzenie. W praktyce warto go wykonać najlepiej w fazie 5–6 liści rzepaku. Jeśli jednak w tej fazie nie udało się tego zrobić to etykiety preparatów nalistnych przewidują wykonanie zabiegu nawet w fazie 9 liści (patrz tabela poniżej). Zakrywający międzyrzędzia rzepak w fazie BBCH 14–18 (zależy od międzyrzędzi) ogranicza wschody nowych chwastów, ale utrudnia też dostęp herbicydów do już rosnących i gleby. Niektóre gatunki nie zostają jednak zagłuszone. Do takich należą rumianowate, przytulia czepna, mak polny, jasnota purpurowa, bodziszek (na zdjęciu) czy chaber bławatek. Jeśli przetrwają do wiosny, ich szkodliwość jest już bardzo duża.

Czym zwalczać późne zachwaszczenie?

Część z substancji, które można wykorzystać w zabiegu nalistnym można wykorzystać też w zabiegu przedwschodowym, np. metazachlor. Większość jednak to typowe substancje nalistne. Poniżej kilka przykładów substancji z najdłuższym możliwym terminem stosowania:

• Bifenoks: pobierany przez liście i kiełki chwastów. Praktycznie w 100% pobierany jest przez części nadziemne roślin. Po wniknięciu zwiększa ich wrażliwość na światło. Substancja w dawce 240–480 g/ha skutecznie zwalcza m.in. tasznika, fiołka polnego, gwiazdnicę, mak polny, przytulię oraz marunę nadmorską (dolna granica dawki polecana jest na chwasty w fazie do 4 liści, a górna na chwasty starsze). Samodzielnie bifenoks można zastosować w fazie BBCH 14–19 rzepaku. Minimalna temperatura dla optymalnego działania bifenoksu to 4°C.
• Metazachlor: substancja przenikająca do chwastów przez korzenie, hipokotyl i liścienie, więc w zabiegach nalistnych dla skutecznego działania musi dotrzeć do gleby. Substancja wnika przez korzenie w 70%. W dawce 750 g/l skuteczna przeciwko tasznikowi pospolitemu, przytulii czepnej, przetacznikom, marunie nadmorskiej, makowi polnemu, jasnotom i gwiazdnicy. Solo można stosować do fazy BBCH 14 rzepaku, a w mieszaninie fabrycznej, np. z chinomerakiem do fazy BBCH 18.
• Dimetenamid-P: w 90% pobierany przez korzenie chwastów. W mieszaninie fabrycznej np. z metazachlorem można go stosować w fazie BBCH 12–18 rzepaku. Wzmacnia działanie przeciwko np. bodziszkowi, makom i chwastom kapustowatym.
• Chinomerak: pobierany przez korzenie kiełkujących chwastów w 70%. Zwalcza m.in jasnoty, przetaczniki, przytulię i tasznika. W mieszaninach fabrycznych można go stosować w fazie rzepaku BBCH 12–18.
• Pikloram: pobierany w 70% przez liście i w 30% przez korzenie chwastów. Poprawia skuteczność zwalczania m.in. chabra, chwastów rumianowatych, przytulii i ostrożnia. W mieszaninach stosowany jesienią w fazie BBCH 12–18.

Graminicydy można jeszcze stosować

Większość herbicydów przeciwko chwastom jednoliściennym, wg ich etykiet, można stosować po fazie BBCH 10–12, czyli od widocznych liścieni lub 1. pary liści. Graniczny termin jest określany albo jako faza, np. BBCH 21 w przypadku niektórych preparatów zawierających chizalofop-P etylu, albo np. do BBCH 39 z zastrzeżeniem, że chwasty nie są zakryte przez rzepak (warto pamiętać, że faza BBCH 39 to już wiosna).

jd, fot. Daleszyński