Jednym ze statutowych zadań COBORU jest prowadzenie corocznych badań porejestrowych wybranych gatunków roślin uprawnych w ramach tzw. Porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego (PDO). Na ich podstawie, zwykle po 2–3 latach badań, a w wyjątkowych przypadkach po 1 roku (dla odmiany o wyjątkowych pozytywnych cechach użytkowych lub gospodarczych), grupa ekspertów reprezentujące kilka urzędowych jednostek decyzyjnych, ustala LOZ dla poszczególnych województw.
Jeśli w danym gatunku konkretne województwo nie prowadzi tego typu doświadczeń, nie ma zatem opracowanej LOZ. Tamtejsi rolnicy mogą jednak skorzystać wówczas z listy odmian województw sąsiednich, co przynajmniej częściowo zmniejszy ryzyko wyboru do siewu przypadkowej odmiany. Dla owsa taki przypadek obejmuje woj. lubelskie, zatem pomocne będą LOZ woj. podkarpackiego, świętokrzyskiego czy mazowieckiego, w zależności od lokalizacji gospodarstwa.
LOZ owsa
Wiele pól jest jeszcze zalanych wodą, na innych nadmierna wilgotność gleby nie pozwala na wjazd sprzętem uprawowym na pola, jednak są w kraju rejony, na których taka możliwość istnieje. Są to obszary z glebami lekkimi w woj. podlaskim, mazowieckim czy lubuskim, o czym pisaliśmy w nowym wydani naszego miesięcznika (patrz tekst „top agrar Polska” 3/2024; str. 72–75). Zatem i z wczesnym siewem owsa nie powinno być tam problemów, a po ustąpieniu wody i osuszeniu się pól, także w pozostałych rejonach.
Aby zatem ułatwić wybór właściwej odmiany do siewu, publikujemy wykaz odmian rekomendowanych w poszczególnych województwach; tabela źródło COBORU.
W grupie owsa zwyczajnego polecanymi do siewu w największej liczbie województw są odmiany: Rambo (14) i Refleks (13). Świadczy to o ich dość dużej agrotechnicznej uniwersalności, tzn. możliwości dostosowania zarówno do różnych gleb, stanowisk oraz warunków wegetacji.
[bie]
