Groch: trudne żniwa ze względu na zachwaszczenie plantacji
Zaczęły się zbiory grochu. Żniwa są trudne, bo przerywane przez deszcze, które wspólnie z gradem położyły rośliny. Poza tym na wielu plantacjach zawiodły środki chwastobójcze i teraz rolnicy muszą najpierw pozbyć się chwastów, aby odsłonić groch.
Groch jest znakomitą paszą, ale problem w tym, że w mało którym gospodarstwie jeszcze hodowane są zwierzęta. Dlatego w ostatnich kilkunastu latach niewiele gospodarstw zajmowało się jego uprawą. Aż do teraz, bowiem zainteresowanie jego uprawą wzrosło, po tym jak w ubiegłym roku była to roślina opłacalna.
Co prawda grochu nie można długo przechowywać i jest trudny w transporcie, dlatego ważna jest odległość od punktu skupu. Uprawa roślin bobowatych jest jednak korzystna w zmianowaniu, ale też ryzykowna.
Zalecenia agrotechniczne
Grochy zaleca się uprawiać głównie po zbożach i kukurydzy, na stanowiskach kl. IIIb–IVb. Gleba powinna mieć odczyn lekko kwaśny do zasadowego, tj. pH od 6,2 do 7. Z powodu wysokich potrzeb wodnych w czasie kiełkowania i dość dobrej odporności na wiosenne chłody, siew grochu wykonuje się wiosną jak najwcześniej, zwykle od 15 marca do 10 kwietnia. Ziarno tej grupy roślin wymaga przedsiewnego zaprawienia m.in. nitraginą.
Krajowe plony grochu siewnego zależą w dużej mierze od warunków pogody w trakcie sezonu wegetacyjnego, głównie opadów w czasie kwitnienia i nalewania strąków. Wynoszą średnio 2–4,5 t.
Krajowy rejestr zawiera obecne 31 odmian grochu siewnego. Polecane do siewu w ramach List odmian zalecanych to wśród form ogólnoużytkowych: Arwena, Astronaute, Batuta, Spot, Tarchalska, a wśród pastewnych: Turnia i Milwa.
Tekst: Janusz Biernacki, dr Mariusz Drożdż
Zdjęcia: dr Mariusz Drożdż
