Rzodkiew oleista bez tajemnic

Niegdyś ta roślina była ważnym gatunkiem oleistym, ale wyparta została przez rzepak, którego olej ma dużo lepsze parametry. Teraz wróciła do uprawy na nasiona i jako m.in. cenny składnik międzyplonów.
Mimo że rzodkiew oleista jest coraz popularniejszą rośliną, przede wszystkim poplonową, to od kilku lat w Krajowym rejestrze jest tylko 5 odmian tego gatunku:

• Adagio,
• Colonel,
• Rolsema,
• Romesa,
• Siletta Nova.

Katalog wspólnotowy (CCA) natomiast zawiera około 100 kreacji tego gatunku. Zachód Europy bardzo ceni tę roślinę, która wykorzystywana jest w wielu gotowych mieszankach międzyplonowych.
W naszym kraju areał rzodkwi na nasiona wydaje się wzrastać, jednak brak jest oficjalnych danych o powierzchni uprawy tego gatunku. Pewne jest natomiast to, że polskie firmy nasienne bazują w pewnej części na nasionach wyprodukowanych w Polsce.

Stanowisko i przedplon

Praktycy przyznają, że rzodkwi nie powinno się raczej uprawiać na najlepszych glebach. Zasobne stanowiska powodują, że rzodkiew w luksusowych warunkach wytwarza dużą masę zieloną i późno przechodzi w fazę generatywną. Skutkiem jest późne dojrzewanie i problemy ze zbiorem. Generalnie można przyjąć, że rzodkiew wymaga podobnych gleb jak rzepak jary. Mogą to być zatem gleby słabsze, ale w dobrej kulturze, czyli niezachwaszczone, o uregulowanym odczynie na poziomie pH 6–7. Nie powinno się jej uprawiać na glebach podmokłych, mało przepuszczalnych i skrajnie piaszczystych. Głęboko sięgający system korzeniowy sprawia, że największe wymagania wodne rzodkiew ma w początkowych fazach rozwojowych oraz podczas kwitnienia i zawiązywania nasion. Poza tymi okresami radzi sobie dość dobrze przy okresowych niedoborach wody.

Więcej na temat uprawy rzodkwi przeczytasz w najnowszym, czerwcowym wydaniu naszego miesięcznika.



jd, fot. Daleszyński