W pierwszych latach powojennych instytucja pomocy sąsiedzkiej została usankcjonowana przepisami dekretu z 12.09.1947 r. o pomocy sąsiedzkiej (DzU z 1947 r., nr 59, poz. 320). W świetle tych przepisów świadczenie pomocy sąsiedzkiej, które było odpłatne i w rolnictwie nie mogło przekraczać 14 dni w ciągu roku, służyło pełniejszemu wykorzystaniu sprzętu i narzędzi rolniczych oraz ułatwiało organizację pracy. Dekret obowiązywał do 31.12.1949 r.
Już pod rządami ustawy z 27.10.1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin orzecznictwo sądowe wskazywało, że ustawodawca nie miał na względzie ograniczenia ochrony ubezpieczeniowej tylko do wypadków we własnym gospodarstwie rolnym.
W świetle uchwały Sądu Najwyższego z 7.08.1979 r. III UZP 5/79 (publ. OSWC 1980/13) za wypadki przy pracy w gospodarstwie rolnym w znaczeniu przepisów ustawy należy uznać także wypadki, jakim ulegli rolnicy podczas wykonywania w ramach pomocy sąsiedzkiej zwykłych czynności związanych z prowadzeniem gospodarstwa należącego do innego rolnika. Tak więc zwykłe czynności związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego należącego ...
