Australia: trudne warunki uprawy, od suszy do obfitych deszczy

W obliczu ekstremalnych warunków pogodowych australijskie uprawy jare i ozime wykazują zdumiewającą odporność. Zmieniające się wzorce opadów i temperatur wpływają na produkcję rolną, rysując obraz wyzwań i możliwości, z którymi mierzą się australijscy rolnicy.

Galeria

Wpływ warunków pogodowych na uprawy letnie

Australijskie uprawy jare, takie jak sorgo i bawełna, doświadczyły znaczących zmian w ostatnim sezonie. Po rekordowych zbiorach w poprzednim roku prognozy na sezon 2023-24 wskazują na spadek produkcji o 17% do 4,3 miliona ton upraw jarych. Mimo to produkcja pozostaje o 22% wyższa niż średnia z ostatnich dziesięciu lat. Znaczne opady deszczu, spowodowane przez cyklony Kirrily i Lincoln, przyniosły ulgę wielu regionom kontynentu, podnosząc wilgotność gleby i poprawiając perspektywy upraw.

Zobacz także: Algieria robi duże zakupy pszenicy na rynku światowym

Produkcja sorga spadła o 24% do 2 milionów ton, ale pozostaje o 26% wyższa niż średnia z ostatniej dekady. Z kolei bawełna odnotowała spadek o 18% do 1,0 miliona ton, ale nadal jest o 32% wyższa niż średnia z ostatnich 10 lat. Ograniczona dostępność wody w postaci opadów deszczu wpłynęła na obszar upraw bawełny, jednakże spore opady deszczu w listopadzie skłoniły do późnego zasiewu bawełny na obszarach bez nawadniania.

Produkcja ryżu wzrosła o 9% do 555 tysięcy ton, pomimo cieplejszych temperatur, które zastąpiły chłodny początek sezonu siewnego.

Uprawy ozime: wytrzymałość w obliczu przeciwności

Australijska produkcja upraw ozimych, w tym pszenicy, jęczmienia i rzepaku, wykazała odporność na zmienne warunki klimatyczne. W najnowszych doniesieniach obserwujemy niewielkie, lecz istotne zmiany w produkcji ozimin. Wzrosty w Wiktorii i Nowej Południowej Walii zrekompensują zmniejszoną produkcję w Australii Zachodniej.

Produkcja pszenicy doświadcza spadku o 36% do 26 milionów ton, co jest nieco poniżej dziesięcioletniej średniej. Jęczmień również odczuwa ciężar warunków pogodowych – szacuje się 24-procentowy spadek do 10,8 miliona ton. To również odbiega o 4% od średniego poziomu z ostatnich dziesięciu lat.

Produkcja rzepaku, z drugim co do wielkości obszarem zasiewów w historii, spadła o 31% do 5,7 miliona ton. Mimo to, jego produkcja wciąż pozostaje powyżej dziesięcioletniej średniej, co świadczy o rosnącym znaczeniu i potencjale na rynkach światowych.