Jedną z groźniejszych chorób rzepaku jest sucha zgnilizna kapustnych. Sprawcą w stadium płciowym jest Leptosphaeria maculans i L. biglobosa. Natomiast w stadium konidialnym – Phoma lingam. Sucha zgnilizna kapustnych atakuje rośliny z rodziny kapustowatych, w tym uprawiany przez polskich rolników rzepak.
Sucha zgnilizna - kiedy atakuje?
Pierwsze objawy suchej zgnilizny kapustnych na rzepaku możemy obserwować właśnie w okresie jesiennym. Kiedy rzepak znajduje się w fazie do 2 do 6 liści - BBCH 12-16. Jest to okres przypadający na czas od września do listopada. W zależności od przebiegu pogody, a także terminu siewu rzepaku w konkretnych rejonach Polski.
Jaki są objawy suchej zgnilizny?
Początkowo objawy suchej zgnilizny kapustnych pojawiają się na liściach. Są to małe, żółte plamki, które bardzo szybko powiększają się, a w środku plamki pojawia się słomkowa, sucha nekroza.
Zobacz także: Mączniak rzekomy w uprawie rzepaku. Jakie są objawy występowania choroby?
Na powierzchni plamy łatwo zauważyć czarne punkciki. Punkty te to owocniki. Wokół plamy, jak na zdjęciu zauważyć można także otoczkę, która z czasem przybiera żółtą barwę.
Plamy te mogą również się powiększać i łączyć ze sobą, a końcowo objąć coraz większą powierzchnię liścia.
Warunki sprzyjające suchej zgniliźnie
Aby doszło do zainfekowania suchą zgnilizną muszą panować odpowiednie warunki jak: ciepła, wilgotna jesień, a także opady deszczu i pozostająca na polu rosa. Niekorzystne pod tym kątem są także resztki pożniwne w dużej ilości i oczywiście, źle zaplanowany płodozmian, jak rzepak który na tym samym polu występuje co dwa, czy trzy lata.
Sucha zgnilizna zapobieganie
Na pierwszym miejscu w praktykach zapobiegających chorowaniu roślin rzepaku na suchą zgniliznę kapustnych, jest wybór odmian, mniej podatnych na chorobe. Następnie odpowiedni płodozmian, jak zmianowanie z kapustowatymi nie częściej niż co chociażby cztery lata. Ważną praktyką jest również przyspieszenie mineralizacji resztek pożniwnych.
Jakie opryski na suchą zgniliznę?
Opryski na suchą zgniliznę w jej najgroźniejsze formie wykonujemy w okresie jesiennym. Wiosenne zabiegi mają na celu dalszy rozwój patogenu i zmniejszeniu jego presji w kolejnym sezonie. Do dyspozycji mamy następujące substancje:
- azoksystrobina - Środek stosować zapobiegawczo lub natychmiast po wystąpieniu pierwszych objawów chorób, od początku do końca fazy kwitnienia (BBCH 61-69).
- protiokonazol + tebukonazol - Termin stosowania: jesienią – w fazie 4–8 liści rzepaku (BBCH 14 – 18). Stosowanie środka jesienią poprawia również zimotrwałość roślin poprzez pobudzenie systemu korzeniowego i zahamowanie wzrostu łodygi.
- tebukonazol - Pierwszy zabieg wykonać od fazy trzeciego liścia do fazy siódmego liścia (BBCH 13-17). Drugi zabieg wykonać od fazy początku wydłużania pędu do fazy rozwojowej pąków kwiatowych - widoczne pojedyncze pąki kwiatowe (BBCH 30-55) lub od fazy początku kwitnienia do końcowej fazy kwitnienia (BBCH 61-68). Środek stosować zapobiegawczo lub natychmiast po zauważeniu pierwszych objawów chorób.
- azoksystrobina + difenokonazol - Termin stosowania: środek zastosować zapobiegawczo lub zgodnie z sygnalizacją, od stadium żółtego pąka do końca fazy kwitnienia rzepaku (BBCH 59-69).
- metkonazol - Jesienią – w fazie 4-6 liści rzepaku (BBCH 14-16) stosować zapobiegawczo lub bezpośrednio po wystąpieniu pierwszych objawów chorób.
Więcej środków ochrony roślin znajdziesz w naszej BAZIE ŚRODKÓW OCHRONY
Patrycja Bernat
Fot: Czubiński/archiwum
