Import soi do UE: 2/3 pochodzi z Brazylii

Od 1 lipca do 12 grudnia 2021 roku UE importowała około 5,8 mln ton soi. To prawie 1 mln ton mniej niż w analogicznym okresie roku ubiegłego.

Głównymi dostawcami soi do Unii Europejskiej pozostały Brazylia i USA, jednak stosunek ilościowy między krajami znacznie przesunął się na korzyść Ameryki Południowej. Od 1 lipca do 12 grudnia 2021 roku 2/3 importu soi do UE (3,4 mln t) pochodziło z Brazylii - wzrost o prawie 20%. Z kolei Stany Zjednoczone dostarczyły prawie 1,6 miliona ton, 840 000 t mniej niż w tym samym okresie roku poprzedniego. Według Agrarmarkt Informations-Gesellschaft (mbH) jednym z powodów znacznego spadku dostaw z USA mogą być szkody wywołane cyklonem Ida w terminalach eksportowych w Zatoce Meksykańskiej, co znacznie utrudniło eksport. 

Kanada pozostaje trzecim najważniejszym dostawcą z 639 300 ton, a następnie Ukraina z 104 911 ton. Odpowiada to odpowiednio udziałom w wysokości: 11% i nieco poniżej 2%.

Unia Promocji Roślin Oleistych i Białkowych (UFOP) zwraca w tym kontekście uwagę, że pod koniec listopada 2021 roku Komisja Europejska przedstawiła propozycję, z którą będzie spełniać przyszłe wymogi dotyczące dowodu zakupu produktów rolnych wyprodukowanych bez wylesiania, między innymi dotyczyć to ma oleju sojowego i palmowego. Komisja chce uwzględnić publiczną dyskusję na temat pochodzenia surowców i przejrzystości całego łańcucha dostaw.

UFOP podkreśla, że te wymagania nie są niczym nowym dla przemysłu biopaliwowego, bowiem już od 2010 roku w ramach prawnie ustalonej certyfikacji zrównoważonego rozwoju wdrożono odpowiednie wymagania. W tym kontekście szczególnie ważnym parametrem jest dowód, że dany obszar był wykorzystywany jako obszar upraw przed styczniem 2008 roku.

Mając na uwadze rozpoczynającą się dyskusję na temat wdrożenia tych działań w Niemczech, UFOP domaga się, aby zakres wymagań dokumentacyjnych dla danego łańcucha towarów był odpowiedni i proporcjonalny pod względem wykonalności i biurokracji oraz aby opierał się na certyfikacji zrównoważonego rozwoju w sektorze biopaliw. Należy zapobiegać "podwójnym certyfikatom".

Mając na uwadze uczciwą konkurencję niezbędną z punktu widzenia ochrony środowiska i klimatu, UFOP podkreśla fundamentalną potrzebę regulacji. Według AMI wzrost eksportu w przypadku Brazylii opiera się na wykorzystaniu dodatkowych obszarów, których jednak do tej pory nie udało się zlokalizować ze względu na brak danych. 

Dzięki postępom w technologii satelitarnej oraz projektowi Global Risk Assessment Services (GRAS) finansowanemu przez BMEL, problem ten można rozwiązać. Istnieją jednak obawy o skutki delokalizacji, jeśli ważne kraje importujące, takie jak Chiny, nie ustanowią analogicznych standardów importowych. W ten sposób uzgodnione na szczeblu międzynarodowym standardy zrównoważonego rozwoju mogłyby zostać podważone, a przetworzone produkty znalazłyby się dosłownie na europejskich talerzach.

Konstantin Kockerols