Grochy do międzyplonów
Nazwy form grochu obowiązują także w innych językach. Po angielsku groch to Pea, a peluszka to field pea, po francusku to odpowiednio pois i pois de piegeon, po niemiecku Erbse oraz Futter-Erbse, a także Peluschke.
Grochy do międzyplonów trafiają dwoma drogami – jako samosiew oraz są składnikiem mieszanki celowo wprowadzanej. W pierwszym przypadku wystarczy na ściernisku po grochu wsiać komponenty przyszłego zielonego nawozu. Wówczas dodaje się w zależności od wymagań kolejnego gatunku 1–2 gatunki z rodziny kapustowatych, facelię, gatunek trawiasty oraz inny gatunek bobowaty, np. bobik, jakąś koniczynę lub kozieradkę. Dodatek sztywnołodygowych roślin, jak np. słonecznik, bobik, ślaz wskazany jest, jeśli siejemy odmianę grochu o normalnym ulistnieniu.
CECHY MIĘDZYPLONOWE
- szybko kiełkuje;
- dobry początkowy wigor;
- pędy od 50 cm, a maks. do 120 cm;
- słabo drewnieje;
- wrażliwy na mróz (poza ozimym);
- małe do średniego ryzyko samosiewów przy uprawie w międzyplonie;
- odporny na upały,
- mało odporny na suszę;
- dość duże wymagania wodne;
- wrażliwy na zalanie gleby;
- palowy system korzeniowy z licznymi korzeniami bocznymi;
- zasięg korzeni ok. 80 cm;
- dobrze tłumi chwasty;
- wysoka konkurencyjność;
- tworzy mulcz średniej jakości;
- nadaje się do siewu bezpośredniego;
- wymaga pH 6,2–7,2;
- z bakteriami brodawkowymi wiąże azot w ilości ok. 30–50 kg/ha;
- przeciętny plon zielonej masy w międzyplonie: 6 t/ha.
WYMAGANIA DOTYCZĄCE SIEWU
- obsada roślin w międzyplonie: 20–40 szt./m2;
- termin siewu: do 5 sierpnia;
- wymagania glebowe: w zależności od formy – peluszka niskie, groch średnie do wysokich;
- wymagania przygotowania stanowiska: średnie;
- głębokość siewu nasion: 4–5 cm.
Ten artykuł pochodzi z wydania top agrar Polska 10/2025
czytaj więcej
