Wyka siewna – produkcja zielonki na paszę. Jakie są wymogi siewu?

Wyka siewna (Vicia sativa), zwana inaczej wyką jarą, zaliczana jest często do bobowatych grubonasiennych (strączkowych). Mimo to głównym celem jej uprawy jest produkcja zielonki na paszę. Pod tym względem bliżej jej do bobowatych drobnonasiennych.

Galeria

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu była najważniejszym gatunkiem zielonkowym w uprawie rocznej i dostarczała cennej zielonej paszy wysokobiałkowej, zwłaszcza dla bydła mięsnego. Obecnie wraca na pola jako gatunek międzyplonowy. Przewagę nad wyką kosmatą i wyką panońską w międzyplonach uprawianych na wiosenny mulcz ma dzięki wrażliwości na mróz.

Newsy i porady dla ekspertów

Newsletter top agrar Polska

Zapisz się

Odmiany wysi siewnej

W Krajowym rejestrze mamy obecnie 4 odmiany wyki siewnej. Najnowsza z nich to Greta z 2016 r., a najstarsza to Jaga z 1972 r. Poza tym są jeszcze Hanka z 2001 r. i Ina z 1996 r. P

oza KR dostępne mogą być jeszcze polskie odmiany:

Alma,
Aneto,
Fama,
Kwarta,
Merida,
Nitra,
Niwa,
Pomerania i Szelejewska.

W katalogu unijnym CCA jest obecnie aż 121 odmian. Pochodzą one głównie z takich krajów, jak Francja, Hiszpania, Włochy, Grecja, czy Portugalia, a zatem z krajów śródziemnomorskich.

Zobacz także: Środki na ślimaki - jakie substancje są aktualnie dozwolone?

Wyka siewna wytwarza wiotkie łodygi o długości nawet 160 cm i liście z wąsem czepnym, dzięki czemu wpiera się na roślinach towarzyszących. Korzenie tworzy dość płytkie, ale z licznymi korzeniami bocznymi. Brodawki tworzą się na korzeniu głównym i bocznych bardzo szybko, bo już w fazie drugiego liścia właściwego. Dzięki temu wcześnie wiąże azot.

Cechy międzyplonowe wyki siewnej

szybko kiełkuje;
średni do dobrego początkowy wigor;
pędy osiągają do 50 cm, a maks. do 160 cm wysokości;
słabo drewnieje;
wrażliwa na mróz;
duże ryzyko samosiewów przy uprawie w międzyplonie;
dość odporna na upały,
mało odporna na suszę;
dość duże wymagania wodne;
wrażliwa na zalanie gleby;
palowy system korzeniowy z licznymi korzeniami bocznymi;
główną masę korzeniową tworzy w warstwie do 20 cm i w odległości 15 cm wokół rośliny;
zasięg korzeni ok. 40 cm;
dość dobrze tłumi chwasty;
dobra konkurencyjność wobec innych gatunków międzyplonowych;
tworzy mulcz średniej jakości;
nadaje się do siewu bezpośredniego;
wymaga pH 6,5–7,2;
z bakteriami brodawkowymi wiąże azot w ilości ok. 20–25 kg/ha;
przeciętny plon zielonej masy w międzyplonie: 3 t/ha.