Współczesna ochrona roślin opiera się na szerokiej gamie preparatów, które różnią się nie tylko składem, lecz także formą użytkową. To właśnie formulacja – czyli postać fizyczna środka – decyduje o sposobie aplikacji, skuteczności, bezpieczeństwie dla użytkownika oraz potencjalnym wpływie na rośliny i środowisko.
Rodzaje formulacji środków
Formulacje EC, SC, EW, SL, WG, WP to najczęściej spotykanie formulacje stosowane przez rolników w ochronie roślin.
- EC - Oznaczenie EC wskazuje na koncentrat emulgujący. Substancja czynna rozpuszcza się w klarownym roztworze, a kiedy preparat wchodzi w kontakt z wodą, powstaje emulsja.
- SC - to koncentrat suspensyjny. Substancja czynna jest stała i utrzymywana w zawiesnie.
- EW - to emulsja wodna. Emulsja zawiera substancję czynną w postaci płynnej, która często jest już rozpuszczona.
- SL - oznacza, że jest to koncentrat rozpuszczalny w wodzie.
- WG - granulat przeznaczony do sporządzania zawiesiny wodnej.
- WP - proszek służący do sporządzania zawiesiny wodnej.
- DP - proszek do oprysków,
- GR - granulat,
- AE - aerozol,
- SP - proszek rozpuszczalny w wodzie,
- OD - olej.
Mieszaniny zbiornikowe
Formulacja preparatu, czyli mieszanina różnych składników decyduje o sposobie użycia, a także trwałości oraz skuteczności. Znajomość formulacji środków ochrony roślin jest również przydatna, w momencie tworzenia mieszanin zbiornikowych.
Powinniśmy zastosować się do następującej kolejności:
- zawiesiny,
- emulsje,
- na końcu dodajemy roztwory.
- Kolejność dodawania wg form użytkowych:
- Proszek do sporządzania zawiesiny wodnej – WP,
- Granule do sporządzania zawiesiny wodnej – WG,
- Koncentrat w postaci stężonej zawiesiny – SC,
- Zawiesina kapsuł – CS,
- Zawiesino – emulsja – SE,
- Koncentrat dyspergujący – DC.
Patrycja Bernat
Fot: Canva/Bernat
